کاش من هم مثل آن کودک سرخوش بودم

که زحال همه جا بیخبر و خوشحال است

میدویدم پی پروانه ی وحشی دور حوض

می پریدم پی آن قاصدک رویاها

می نوشتم آب بابا ، نان باران

کاش من هم مثل آن کودک سر خوش بودم

کاش من هم مثل آن کودک سرخوش بودم

به چه می اندیشی ، به چه می اندیشم

به سرابی شیرین ، یا به وهم و به خیال

دلم از کف رفته ، بنگر افتاده زمین

زیر پایم اینجا ، و به آن می نگرم

تا به اوج دنیا ، خسته ام از دنیا

من به راهی محتاج

دورتر از دنیا

دورتر از شبها

دورتر از یلدا

من به رفتن مثل باد

من به دوری از یاد

من به آن محتاجم

که نباشم در یاد

ژاله

دیروز یه شعر اومد تو ذهنم اگه بشه اسمشو شعر گذاشت

من فقط اونچیزی که تو دلم بود سریع آوردمش تو کاغذ اگه از نظر

تخصصی مشکلی توش باشه پای بی تجربگیم بذارید و راهنماییم

کنید که اگه مشکلی هست درستش کنم مرسی

شعرو تو پست بعدی گذاشتم....

  زندگی همینه

رسم یادگاری شدن

لبخند زدنه

به اختیار هم اگر نشد

به اجبار

حالا اشکاتو پاک کن

زل بزن تو چشمهای زندگی  بگو ســــــــــــــــــــــــــیــــــــب

همین جا همین لحظه یه لبخند

مرسی