اشک پیغام دلم بود که از دیده چکید

 تا بگوید که چه ها بر دل غم دیده رسید

بود هر قطره ی اشکم سخنی از سر درد 

دیده ام راز دلم گفت جوابی نشنید

zhale

این شعرمو نمی خواستم رو کاغذ بیارم  به تشویق دوستان ثبتش کردم به یادگار  ......

 عکس: از خودم (گیلان - کوچمون زمستان 1393)

دلم یک کلبه ی چوبی می خواهد روی یک تپه ی سبز....

با یک ایوان کوچک که آنجا بنشینم ساعتها فقط نگاه کنم...

من باشم و یک دنیا منظره...

یک رود زلال.....

که ساعتها پایم را در درونش بگذارم....

قدم بزنم ....

شاید هم باران!

دستانم را باز کنم...

سرم را بالا بگیرم و خیس شوم باران را نفس بکشم...

و باران هم آرام ببارد وتمام آنچه در سرم است را پاک کند....

دلم خیلی واسه وبم تنگ شده بود مرسی از همتون

کاسه صبرم لبریز از کسانی است که

با ادعای خوب بودن بدی میکنند...

 به اونایی که در حال خروج از خونه گفتن :
"روز خوبی داشته باشی"، و هرگز روزشون شب نشد.

به بچه هایی فکر کن که گفتن :
"مامان زود برگرد"، و الان نشستن هنوز انتظار می کشن

  ای کاش زودترمی دونستن

به دوستات، به آدمای دور و برت ....
کسایی که بیشتر از همه دوستشون داری،
در مورد هر کسی که در حقش مرتکب اشتباهی شدی

عذرخواهی کن قدر لحظه ها رو بدون.
حتی یک ثانیه رو با فرض بر این که اونا خودشون از دل شما خبر دارن از دست نده
"دیروز"
گذشته ؛
و
"آینده"
ممکنه هرگز وجود نداشته باشه
لحظه "حال" رو دریاب
تنها فرصتیه که برای مراقبت از عزیزانت داری.
یه لحظه بشین فکر کن...

کاش من هم مثل آن کودک سرخوش بودم

که زحال همه جا بیخبر و خوشحال است

میدویدم پی پروانه ی وحشی دور حوض

می پریدم پی آن قاصدک رویاها

می نوشتم آب بابا ، نان باران

کاش من هم مثل آن کودک سر خوش بودم

کاش من هم مثل آن کودک سرخوش بودم

به چه می اندیشی ، به چه می اندیشم

به سرابی شیرین ، یا به وهم و به خیال

دلم از کف رفته ، بنگر افتاده زمین

زیر پایم اینجا ، و به آن می نگرم

تا به اوج دنیا ، خسته ام از دنیا

من به راهی محتاج

دورتر از دنیا

دورتر از شبها

دورتر از یلدا

من به رفتن مثل باد

من به دوری از یاد

من به آن محتاجم

که نباشم در یاد

ژاله

دیروز یه شعر اومد تو ذهنم اگه بشه اسمشو شعر گذاشت

من فقط اونچیزی که تو دلم بود سریع آوردمش تو کاغذ اگه از نظر

تخصصی مشکلی توش باشه پای بی تجربگیم بذارید و راهنماییم

کنید که اگه مشکلی هست درستش کنم مرسی

شعرو تو پست بعدی گذاشتم....

  زندگی همینه

رسم یادگاری شدن

لبخند زدنه

به اختیار هم اگر نشد

به اجبار

حالا اشکاتو پاک کن

زل بزن تو چشمهای زندگی  بگو ســــــــــــــــــــــــــیــــــــب

همین جا همین لحظه یه لبخند

مرسی

اما اونی که میخنده هزار تا

در این زمانه ی بی های و هوی لال پرست

خوشا به حال کلاغان قیل و قال پرست

گاهی وقتا مجبوری تو فضای بغضت بخندی...لبخند یادت نره هیچی مهم نیست

اهل کجا بودنت مهم نیست، "اهل و بجا"بودنت مهمه....

منطقه ی زندگیت مهم نیست، "منطق" زندگیت مهمه.....

گذشته ی زندگیت مهم نیست، امروزت مهمه که چه گذشته ای واسه فردات میسازی....

  عکس از جنگلای دیلمان تو استان گیلان by me

به آهنگ دل مینوازی نی

بزن چوپان که من با یک جهان افسردگی سوزی به دل دارم

و باشد داغ صد حسرت نهان در سینه ی تنگم

لبم خاموش و دل کانون فریاد است

بزن چوپان دلم تنگ است

طنین نغمه هایت مینوازد تار جانم را

خوشا حال تو ای چوپان

مراهم شوق فریاد است

اگر فریادرس باشد....

یا مقلب القلوب والابصاریا مدبرالیل والنهار

یا محول الحول والاحوال حول حالنا الی احسن الحال

روزهایتان بهاری و بهارتان جادانه باد سال نو مبارک

مرا گر دولت عالم ببخشند برابر با نگاه مادرم نیست.

تقدیم به مامانم که خیلی ماهه و همه ی مادرای گل دنیا

آنها گوش میدهند که جواب دهند